KARINCALI KÖYÜ

Konumu ve Tarihi

Karıncalı Köyü, Bursa İli’ne 35 kilometre, Orhaneli İlçesi’ne 15 kilometre uzaklıktadır. Köyün doğusunda Girencik ile Yürücekler Köyü, batısında Ömeraltı, kuzeyinde İlbiseler kolu olarak da bilinen sırasıyla Çınarcık, Süleymanbey, Ortaköy, Başköy ve Koçuköy, güneyinde ise Gümüşpınar Köyü bulunmaktadır.

Rivayete göre; yörüklerin hayvanlarının kalabalık, kendilerinin ise çalışkan olması nedeniyle ‘’karınca gibi’’ tabiri kullanılmış, bu tabir zamanla  “karıncalı”  olarak değişmiştir. Diğer bir rivayet ise köyün mevki adı olan “Karaçalı”nın zamanla “Karıncalı” şekline dönüşmüş olduğuna dairdir.   

Karıncalı 1994 yılında köy statüsünden çıkarılarak belde olmuş, 2014 yılında yerel yönetimler yasası ile mahalle statüsünde Orhaneli’ye bağlanmıştır.

Nüfus ve Geçim kaynakları

Köy nüfusu 1950’li yıllarda 50 hane olarak bilinirken, 1980’lerde 300 haneye yükselmiştir. Özellikle 1992 yılında yapımı tamamlanan Orhaneli Termik Santrali açıldıktan sonra köy halkına sunduğu iş imkânı nedeniyle nüfus artarak günümüzde 450 hanenin üzerine çıkmıştır.

Köy halkının en önemli geçim kaynağı tarımdır. Bir Yörük-Türkmen köyü olan  Karıncalı’da eskiden beri  keçi üretiminin ağırlıkta olduğu hayvancılık yapılmaktadır.Ayrıca ipek böceği ve tütün de köylülerin 1970’li yıllara kadar geçim kaynaklarının arasındadır. 2000’li yıllara gelindiğinde biber ve susam üretimi köyün tarımsal ürünlerinin arasına katılmıştır. 

Çam ağacından yapılan düven 1970 yılına kadar köyün en önemli geçim kaynağı olarak bilinmektedir. Bu yıllarda köyde neredeyse her evde yapılan düvenler Türkiye’nin çeşitli yerlerine satılmaktadır.

1979 yılında temeli atılan Orhaneli Termik Santrali, 15 Temmuz 1992'de açılmıştır. Toplam 3.475 dönüm alanı kapsayan santralde Karıncalı köy halkına iş imkânı sunulmuş ve bu tarihten itibaren köyün göç verme oranı azalmıştır.

Geleneksel Ev Mimarisi

Karıncalı Köyü geleneksel köy evlerinde inşa malzemesi olarak, doğal hammaddenin sağladığı imkanlar doğrultusunda; taş, kerpiç ve ahşap kullanılmış; taş malzeme, sulama gölüne dönüştürülen Bozönü mevkiinden, toprak malzeme ise; günümüzde üzerinde termik santral olan Çaltıdüzü ve Dereboyu mevkiinden sağlanmıştır. Evler çoğunlukla zemin artı bir normal kat olarak inşa edilmiş, temellerinde kba yonu moloz taş kullanılmıştır. Zemin kat beden duvarları ahşap hatıllar arası düzgün kesme taş ya da kaba yonu taş dolgulu, birinci katlar ise ahşap karkas arası balık sırtı istifli kerpiç dolguludur. Duvar örgü malzemesi olarak tümden kerpicin kullanıldığı evler içten ve dıştan çamur malzemeyle sıvanmıştır. Evlerin üst örtüleri iki ya da dört parçalı kırma çatıdır. Kapı, pencere doğrama ve döşemeleri ahşaptır.